Jeroen Spans (1985) uit Roosendaal heeft een top job: namens Kuijpers is hij beheertechnicus in het gigantische Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht. Hij zorgt voor alle warmte, riolering, klimaatbeheersing en meer. Een superverantwoordelijke rol: zijn werk gaat soms létterlijk over leven en dood.
Fotografie: Linh Kruger.
Was jij altijd al into techniek?
“Ja, al vanaf mijn achtste, toen mijn ouders een huis kochten dat compleet moest worden gerenoveerd. Ik weet nog dat ik die elektricien daar bezig zag met allemaal draadjes en kabels. Toen wist ik het zeker: dat wil ik later ook!”
Dus wat voor opleiding koos je?
“Als schooladvies kreeg ik Havo maar omdat ik graag iets met techniek wou doen werd het Vmbo Elektrotechniek. Bij het Deltion College in Zwolle heb ik BBL niveau 2 en 3 gedaan, en daarna technicus niveau 4. Een zesjarige opleiding, maar ik mocht het in vier jaar doen. Op mijn zestiende begon ik bij Breman-dochterbedrijf Brenorm in Hasselt: werd ik als klein manneke opgehaald in een busje en gedropt in Lelystad op een bouwplaats in de middle of nowhere. Met mijn laarzen in de klei rioleringen leggen en voedingen aansluiten. Ik weet nog goed dat ik me afvroeg: waar ben ik nou beland?”
Het einde van de ‘techniekdroom’?’
“Het vroege opstaan was wennen, maar het was ook heel tof: zo’n weiland waar nog niks staat en dan uiteindelijk mooie nieuwe woningen opleveren – dat gaf een enorme kick.”
Hoe kwam je van de klei naar het ziekenhuis?
“Bij Brenorm werd ik werkvoorbereider en tekenaar, maar op mijn 19e verhuisde ik voor de liefde van Kampen naar Roosendaal. Daar ben ik gaan werken via tech-detacheerder Ajilon, daarna bij Verhoeven Elektrotechniek Breda. In 2014, ik was toen 27, kwam ik bij Kuijpers, locatie Roosendaal. Daar mocht ik ook beginnen aan de opleiding werktuigbouwkunde bij Avans Plus hogeschool. Zo groeide ik door van technisch beheerder naar projectleider en sinds 2016 naar hier, als beheertechnicus van het Albert Schweitzer.”
Hoe kwam je op dat idee?
“Een collega van mij deed dit werk al maar wilde verder – en ik ook! In overleg ben ik er eens heen gereden om kennis te maken met collega’s Ton Joosen en Bart van den Broek en een indruk op te doen. Ik was meteen verkocht. Zo’n ziekenhuis is enorm veelzijdig, als een kleine stad, met heel veel dynamiek en heel veel techniek.”
Wat doe je?
“Wij zorgen dat alle installatietechniek werkt – en blijft werken. Als beheertechnicus heb je hier te maken met alle processen, alle afdelingen en alle mensen. Van patiënten en bezoekers tot verplegers, artsen en chirurgen, en van deuren en entreepoortjes tot riolering en klimaatsystemen van operatie- en behandelkamers. Soms werken we vooral in de techniekruimtes, maar soms ook midden op afdelingen tussen de patiënten en bezoekers.”
Wat voor technisch werk komt er zoal langs?
“Alles: van een deur die niet werkt of een verstopte afvoer tot storing aan een grote cv-ketel of een renovatie van het rioolstelsel, de luchtbehandeling/luchtkwaliteit – vaak dicht tegen de medische behandeling aan. Zo zitten ook de faciliteiten van de afdeling Spoedeisende hulp in ons beheercontract, en zelfs de high precision klimaatregeling in bestralingsruimtes.”
Pardon: bestralingsruimtes?
“Erasmus MC heeft hier een dependance waarin ze kankerpatiënten bestralen. Dat moet tot op de micromillimeter nauwkeurig, onder exact gereguleerde temperatuur en luchtvochtigheid. Dat gaat normaal automatisch via sensoren, maar bij extreem weer zoals een hittegolf moet je dat live bewaken en zo nodig handmatig bijsturen. Dan zitten we hier tijdens zo’n behandeling achter de schermen met drie man aan de knoppen: een medicus, een technische collega en ik. Dat is intens en mooi tegelijk: je helpt dan concreet mee aan de juiste behandeling van zo’n patiënt.”
Doe jij veel technisch werk zelf?
“Dat niet. Ik zorg voor planning, voorbereiding, communicatie en administratie van alle werkzaamheden binnen de gemaakte afspraken. Met Bart als vaste Kuijpers-technicus hier op locatie en met eigen mensen of externe partijen waar het nodig is. Heel af en toe sleutel ik nog zelf, vooral bij calamiteiten.”
Calamiteiten in een ziekenhuis, dat klinkt niet goed.
“Klopt, maar toch gebeurt het soms. Vooral toen veel poli’s vanwege corona tijdelijk stil lagen: pompen die vastraakten, kleppen die niet meer goed werkten… Daarnaast komen er altijd wel meldingen over de warmte of kou, een haperende deur, kleine lekkages. De kunst is om de overlast te beperken en alles degelijk op te lossen. Niks zo vervelend als alarm voor een terugkerende storing. Ik zeg tegen mijn collega’s altijd: liever wat langer de tijd eraan besteden, maar doe het in één keer goed!”
Hoeveel losse klussen lopen er nu?
“Op dit moment? Even kijken… Zestien storingen of herstelwerkzaamheden en acht kleine aangenomen werken of groot onderhoud – totaal 24. In de hele week hebben we nu 48 verschillende klussen staan, en daarmee zit de hele planning vol. Dus alles moet goed gaan, anders past het niet. En zo niet, dan toch!”
Geeft dat wel eens chaos in je hoofd?
“Soms, maar de techniek helpt: we hebben hier in ons kantoor een scherm met alarmviewer waarop meldingen binnenkomen, inclusief prioritering. Acute alarmen gaan ook direct naar onze DECT-telefoon.”
Moet je een control freak zijn?
“Dat helpt zeker. Dit werk past goed bij me. Als kind hield ik al niet van verrassingen. Ik houd van plannen en vind het fijn als dingen dan ook gaan zoals gepland.”
Toch moet je voor dit werk ook extreem flexibel zijn.
“Dat klopt. Soms is het heel druk en hectisch – zoals in maart 2020 toen corona uitbrak en we letterlijk in een weekend een coronaveilige afdeling met dertien geklimatiseerde isolatiekamers moesten ontwerpen, uittekenen én opbouwen en inrichten – op onderdruk en inclusief hepa-filters. En ik sta regelmatig ’s nachts naast mijn bed vanwege een alarmmelding. Maar als alles loopt zoals gepland, is het vaak rustig en overzichtelijk.”
Jouw werk gaat feitelijk over leven en dood. Sta je daar wel eens bij stil?
“Normaal totaal niet. Je doet wat je doet, punt. Maar nu je ‘t zegt: zonder techniek werkt er niks – ook niet in een ziekenhuis. Ik voel me geen held ofzo, maar ik ben wel heel trots dat ik door mijn werk een flinke steen kan bijdragen aan de gezondheidszorg.”
Je doet dit nu 6 jaar. What’s next?
“Kuijpers vraagt dat ook. Ik ken alle kneepjes wel inmiddels, heb alle problemen al wel eens gehad én opgelost. Een rol als contractmanager zou kunnen, maar lijkt me vooral heel veel papierwerk. Liever zoiets als dit, maar in een nog groter ziekenhuis of voor meerdere locaties. Met een groter team en een meer coachende rol. De combinatie van mensen en techniek en zo’n kleine stad, daar word ik nog elke dag heel blij van.”
Heb jij ‘n tip voor deze rubriek? Stuur je suggestie naar demakersvanmorgen@technieknederland.nl!
